Μαγική λίμνη...

                                                                                    

Αιχμάλωτος λαός πάλι δεκάδες 
χρόνια μετά σε μακρινούς ορίζοντες

ψάχνει με δέος το Θεϊκό απόσταγμα 
της σκέψης, τη δύναμη.

Αγκαλιάζει  την ομίχλη 

που απλώνεται  στην πεδιάδα

σκοτώνοντας την ελπίδα

δεκάδες  χρόνια μετά.

Εδώ στην άκρη της πλαγιάς

πίσω απ΄ τα παραθύρια με τα μάτια 
της καρδιάς αγναντεύω τα μαγικά όνειρα

δεκάδες  χρόνια μετά.

Μια πρωινή λίμνη ν΄ αχνοπαίζει 
στο πρώτο φως εκεί  που παλιά  
τα σύννεφα αγκάλιαζαν τη φύση

δεκάδες χρόνια μετά. 

Εγώ σε κοιτάζω τα πρωινά

και πολλές φορές θέλω  να ΄χα 
αετού φτερά να πετάξω 
πάνω στα όνειρα.

Μέσα στις ελπίδες για ελευθερία

μιας μαγικής  λίμνης από ομίχλη 

και να δώσω κουράγιο διαλύοντας την

σ΄ ένα αιχμάλωτο λαό...

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης