Απελπισία...

                                                        

Με καμιά άλλη δε μπορώ  

να σε σκεφτώ απελπισία 

κι ομίχλη θολώνουν την καρδιά 

όταν σκέφτομαι τα παλιά. 

Σκέφτομαι χαμένες εξουσίες
απλές ευτυχίες αναπολώ το πάθος
καίγομαι από πόθο 

να μπορούσα να σ΄ αγκαλιάσω πάλι.

Να σε κάνω δικό μου φθηνό 
φυλαχτό να σε κρύψω βαθιά 
μέσα σε μεγάλες σκιές

σε χαράδρες βαθιές.

Να σε βρίσκω εκεί τ΄ απογεύματα

ν΄ ακουμπάς  πάνω στο στήθος μου

τα παθιασμένα στεγνά σου χείλη

όταν ξεκινάει η νύχτα.

Να γινόμαστε ένα  

εγώ κι εσύ

να σ΄ έχω δικό μου για πάντα. 

Απελπισία!

                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                        εργο   XI  PAN