Ζέστη του κορμιού...

                                         15/09/2013

Ζέστη  με ξεπερνάει

λες και τρέχουμε μαζί

προς την κόλαση.

Μ' αφήνει να παίρνω 

καυτές μικρές ανάσες

όταν σε σκέφτομαι

σκέφτομαι το κορμί σου.

Δεν μου μιλά ζηλεύει 

εγώ φιλώ τα χείλη σου 

στα κόκκινα δειλινά 

αγκαλιάζω το ιδρωμένο κορμί 

παλεύω να σε κάνω θέα μου.

Αρμενίζουμε σ' ένα 

καυτό αέρα με τις αισθήσεις, 

να χαϊδεύουν άγρια τις νύχτες,

μα εκείνη με ξεπερνά 

με λυγίζει επάνω σου 
και λιώνω σαν αιχμάλωτος, 
σαν προσκυνητής.

Οι καυτές ανάσες

γίνονται βογκητά 

άγρια παθιασμένα.  

Τότε σε ξεπερνώ,

όταν όλος ο κόσμος 

απλώνεται μέσα σου,  

και το τεντωμένο κορμί 

νικά την ζέστη και 'σένα.

Ιδρωμένη το κορμί σου αιχμάλωτο

τα μαλλιά σου κολλημένα στο πρόσωπο

μετράς πόσες φορές νικήθηκες

απ' το πάθος μου

με προσμονή για τ' αύριο 

το μέλλον…

                                      Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                     εργο   ΦΩΤΕΙΝΗ  ΚΑΡΑΒΟΥ