Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Χωρίς ελπίδα...

                                                                              



Είναι κάποιες φορές
που ο χρόνος σταματά
πίσω από ψέματα φωτιά
κι από αλήθειες.
Είναι πολλές φορές
που όταν παίζει η καρδιά
γίνονται τα μυστικά
σαν καταιγίδες.
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές
που ξεχνάμε τη φωτιά
και περνάν ανάμεσα της
δυο κορμιά.
Φτωχές συνήθειες...

                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Φοβαμαι πως...

                                                                             26/02/2013

Φοβάμαι πως αν ανοίξει

αυτό το παράθυρο 
θα χάσω το φως
και μια ελπίδα ακόμα,
θα μείνει αιώνια μακρυά σου...

                                             Σωτήρης. Σπηλιώτης



Είναι...

                                                                                        26/02/2013


ΕΊΝΑΙ  ΚΆΤΙ  ΨΥΧΈΣ
 ΠΟΥ ΌΤΑΝ  ΤΙΣ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ
 Η ΑΝΆΣΑ ΜΑΣ ΓΕΜΊΖΕΙ  ΆΝΟΙΞΗ ...

ΣΩΤΉΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ.


Σε μισώ...




Σε μισώ θάλασσα που πήρες,

από μια ζήλια την χαρά μου...
Σε μισώ όσο σ΄ αγαπούσα, 
όταν τον είχα αγκαλιά μου.
Όταν εσβηνε η μέρα, 
στης Σαλαμίνας την ακρογιαλιά,
έκλεβες τα μυστικά μας
μάγισσα ,θάλασσα κακιά.
Έτσι πήρες από εμένα
ένα χαμόγελο χρυσό
και το βύθισες στο ψέμα,
στης νύχτας τον πόνο  τον πικρό.
Προσπαθείς τώρα Ελένη
να διαβάσεις να ξεχαστείς
και η αγάπη σου να γίνει
γέφυρα να την διαβείς.
Πρέπει να ξέρεις ότι ο τοίχος
είν΄ αόρατος ψηλός,
είν΄ ατσάλι και σας χωρίζει 
ένας δρόμος  μακρινός.
Σ ΄αυτήν του την πορεία 
ο έρωτας σου θα ΄χει βρει
εκεί ,μια παρέα αγαπημένη
μια παρέα φιλική.
 Για εσένα θα μιλάει,
με χαμόγελο στην ψυχή.
Σίγουρα θα περιμένει,
βλέποντας από μακρυά 
μ΄ εκείνα τ΄ αετίσια μάτια, 
πότε θα σε πάρει αγκαλιά.
Μέχρι  να ξαναβρεθείτε , να του πεις 
ότι έχεις περάσει μια χαρούμενη ζωή,
γιατί ξέρεις μετά από χρόνια ,
στην αγκαλιά του θα βρεθείς.
Αν όμως είσαι λυπημένη ,
συνέχεια θα το στεναχωρείς 
και δεν θ΄ έχεις  κάτι όμορφο 
στην αγάπη σου να πεις.
Σε μισώ θάλασσα που πήρες ,
από μια ζήλια την χαρά μου...
Σε μισώ όπως σ΄ αγαπούσα 
όταν  τον είχα αγκαλιά μου...

                               Σπηλιώτης  Σωτήρης


Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Περιμένεις...


                                     

Περιμένεις κάποια 
άγνωστη αγκαλιά,
περιμένεις κάποια
χάδια και φιλιά,
να χαϊδεύουν πάλι 
το δικό σου το κορμί 
να γιατρέψουν  
την καρδιά σου, την ψυχή.
Σε στροφές
της περασμένης εποχής,
μές σε χρόνια 
πικραμένα προσμονής
είχες όνειρα 
που σε πήγαν  μακρυά,
στα δικά σου 
τα κρυμμένα μυστικά.
Πόση ενέργεια;
Τι λάμψη; Πόσο φως;
Ένας  καφές στα σταρμπακς
ο  δικός σου ουρανός,
ένα Πλάζα ή το Κάρλτον 
τόσο άπλα,
μου ´λεγες χθες που ´χες 
αφημένη την καρδιά.
Κι όμως είσαι τόσο
 επιδεικτικά απλή
μια φίρμα θα λεγα,
από μια αλλαζονική ζωή,
το κοριτσάκι 
της γιαγιάς σου το μικρό,
όνειρα γλυκά 
μην φοβάσαι το σκοτάδι,
δεν είσαι  πια  μωρό .
Έχεις μέσα σου 
αστείρευτη φωτιά
είσαι ακόμα 
Ελληνίδα και μαμά ,
τι κι αν έζησες 
την δόξα τα λεφτά 
μέσα σου έχεις εκείνη 
από την πόλη,
την φανταστική γιαγιά...
                                    
                                     Σπηλιώτης  Σωτήρης





Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Τριαντάφυλλα που καίνε...

                                                                              
Τριαντάφυλλα που καίνε
είν´ οι εικόνες σου και λένε
πως δεν είσαι αυτή που  κοιτάζω
μα κάποια άλλη, που στ´ όνειρα μου,
αγκαλιάζω.

Πόσο χυδαία ξεγυμνώνεις το κορμί ,
πόσο απλά μ´ αγκαλιάζει η προσμονή  
θέλεις νομίζω μυστικά και φανερά
να σ´ αγκαλιάζω μόνο νά ´ναι τρυφερά.

Αφήνεις μέσα από μια σκέψη φαντασίας
να δραπετεύσουν σαν εικόνες μιας ταινίας
και στην ζωή σου να με βάλεις πρωταγωνιστή,
σε μια πράξη σε μια του πάθους 
κορυφαία σου στιγμή.

Τριαντάφυλλα που καίνε  
είναι η ψυχή, τα σωθικά σου,  η καρδιά σου,
σε τριαντάφυλλα απλώνεις τ ΄άρωμα σου
απαλά αν καταφέρω να τα  μαζέψω 
να σ΄ αγκαλιάσω, θα με σκεπάσεις 
μαγικά  με την φωτιά  σου.

Τριαντάφυλλα  που καίνε
είν´ οι εικόνες σου και λένε
πως δεν είσαι αυτή που σε κοιτάζω
μα κάποια άλλη όταν τα  όνειρα μου, 
αγκαλιάζω...
                                          Σπηλιώτης Σωτήρης




Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Ο εραστής...

                                          
Αυτές οι άπιαστες
απίθανες στιγμές 
που ζω  μαζί σου
είναι μοναδικές
και πλάθουν την ομορφιά σου,
το κορμί σου,
με μιαν άλλη φαντασία.
Θέλω να σου κάνω έρωτα
οταν σε βλεπω,
μα εσύ είσαι κυρία
κι ειναι στιγμές
που γελάει κρυφά 
η καρδιά σου.
Σαν σε κοιτώ με πάθος 
οταν έρχομαι κοντά σου,
τα ματιά είναι πάνω
σ΄ εσένα στο κορμί σου,
στο στήθος ,
λαχταρώ να κοιμηθώ 
μαζί σου.
 Εσύ χαμογελώντας 
με κοιτάζεις, 
μου λες ,ότι με ενδιαφέρον 
με διαβάζεις,
με θέλεις σαν ένα καλό βιβλίο
μά η θέση μου το βράδυ 
είναι στο Κομοδίνο.
Χαμογελώντας σε κοιτώ
μέσ´ στο σκοτάδι ,
αλλάζω τα γράμματα 
σαν έρχεται το βράδυ.
 Άντί για ποιήματα που λέω
στην ψυχή σου,
τα στέλνω να σ ΄αγκαλιάζουν 
και γίνομαι του κορμιού, 
ό εραστής σου...
                                     Σπηλιώτης  Σωτήρης


Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Το δάκρυ του ματιού σου...


                                                                     
Καθόσουν  στην άκρη ενός γκρεμού,
όταν σε πήρα βόλτα στα φτερά μου,
είχες χορτάσει χάδια,ψεύτικα φιλία
απελπισμένα ψεύτικα λόγια ερωτικά.
Είχες αφήσει χέρια ξένα σκληρά
να κατακτήσουν με κάθε τρόπο το κορμί σου,
σ΄ ένα κρεβάτι  σε βίαζαν χυδαία μυστικά, 
σ΄ έπαιρναν από παντού το κορμί την δύναμη σου.
Μέρες μεσάνυχτα μήνες κορμιά
ξένα έπεφταν με ορμή με πάθος, 
με πληρωμή να σ´ αφήσουν  ηδονικά
βρώμικες σκέψεις που ´χαν
στο μυαλό και στην καρδιά.
Έβγαζαν έτσι πάνω στο κορμί 
χυδαία βρώμικα στη γυμνή  άδεια ζωή σου
σαν μαχαίρια ξένα και σκληρά , 
σου ξέσκιζαν τα σωθικά 
μ´ άγρια ζωντάνια την ορμή σου.
Στα λερωμένα  από έρωτα πόθο σεντόνια 
στο τέλος άφηναν νεκρή την σκέψη την δική σου,
χωρίς ανάσα δίχως μυστικά ,παίρναν συνέχεια 
με κάθε τρόπο αγκαλιά την ηδονή σου.
Σε μια βόλτα του μυαλού σε μια στροφή 
σε βρήκα απελπισμένη βρώμικη νεράϊδα
μάτια άδεια από του μυαλού την καταστροφή ,
χωρίς δάκρυα, χωρίς ζωντάνια.
Μόνο μια τελευταία ελπίδα μια φλόγα,
που ´λαμπε  στην άκρη του γκρεμού σου
σε πήρα τότε βόλτα πάνω στα φτερά, 
σε χάϊδεψα σε φίλησα και ´γινα , 
το δάκρυ του ματιού σου. 

                                    Σπηλιώτης  Σωτήρης

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Και όχι μόνο...


                                        
Κι όχι μόνο
δεκάδες εφιάλτες
στάθηκαν  προσοχή,
στα σχέδια της κόλασης
για τον αφανισμό ενός
λαού...
Κι όχι μόνο
καθώς τα  κομμάτια
της σκέψης αντιστεκόταν 
στα καταραμένα προγράμματα
εξόντωσης και διαγραφής
ενός έθνους. 
Γιατί φώναζαν,
οι σκοτωμένες ελπίδες;
Γιατί φώναζαν
τα φυλακισμένα  όνειρα
όταν αγκαλιάστηκαν,
στο τελευταίο ασπασμό;
Κι όχι μόνο...
Ο θάνατος δεν μπορεί 
να μας σκλαβώσει
γιατί η ιστορία μας είναι 
πιο μεγάλη από τον κόσμο,
η σκέψη μας πιο μεγάλη 
από τον ουρανό
κι η καρδία μας αγνή 
και σίγουρη για την τελευταία νίκη,
κι όχι μόνο...

                                             Σπηλιώτης  Σωτήρης

                                                   εργο        ΛΙΛΙΚΑ    ΑΡΝΑΚΗ


Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Τα όρια...


                                                                                 
Έχεις απόλυτο δίκιο
δεν σε ξέρω πια,
το αίμα μόνο 
καρφώνει ψηλά τα όρια
των ονείρων.
Ξεχασμένα ερείπια 
ορίζουν την αδικία.
Τόσες αγωνίες ,
αφέθηκαν σε  χαλασμένες
καρδιές.  
Φθηνές κακές
αυτός είναι ο δρόμος μου...
Η ανηφόρα...
Έχεις απόλυτο δίκιο 
δεν σε ξέρω πια 
το αίμα μόνο
καρφώνει  ψηλά τα όρια, 
των ονείρων...

                                             Σπηλιώτης Σωτήρης


                                                         εργο  ΑΝΝΥ   ΨΑΡΑ

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Το κορμί σου


                                       
  Το κορμί σου...
 
Το κορμί της γυναίκας,
το κορμί σου, τι μυστήριο!
Θα ΄θελα να σε φιλήσω 
κι απλά ν΄ αποκτήσω
διαβατήριο. 
Θα ΄θελα να ταξιδέψω,
στις καμπύλες της ψυχής σου
και στο στήθος σου επάνω
με τα χείλια να κουρσέψω, να φιλήσω  
τα λακκάκια της κοιλιάς 
και τους χτύπους της καρδίας,
να κατακτήσω .
Με τα χείλια φλογισμένα
να δαγκώσω, να τσιμπήσω,  να ματώσω
το κορμί της γυναίκας 
το κορμί σου, τι μυστήριο!

                                       Σπηλιώτης  Σωτηρης


                                                 εργο     ΜΑΙΡΗ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΗ






Αγωνίες και όνειρα...

                                                         
Στα βαθιά νερά 
της ψυχής μου,
στάζουν ένα ένα,
τα  χαμένα όνειρα.
Βλέπω άγονες μορφές
αγαπημένες καρδιές,
άκαρπες στείρες
αγωνίες, 
γελασμένες καρδιές
και λυπάμαι.
Όταν διδαχή
 είναι  η καθημερινή ζωή,
το πάθος για αξίες
κι αυτό καταργείται
από φίδια της κόλασης,
δηλητήριο είναι το αίμα 
που μας πληγώνει
το σήμερα . 
Καταργεί ζωές, ελπίδες,
αγωνίες και όνειρα...
Στα βαθιά νερά 
της ψυχής μου
στάζουν ένα ένα 
τα χαμένα όνειρα...

                                      Σπηλιώτης Σωτήρης


                                                    εργο   ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ



Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Τέλος...

                                                                                    
Αμαρτίες του κορμιού
μέσ΄ το μυαλό,
ξεπουλούσες με σκοπό αγγελικό.
Προσπαθώ να σ ΄ αγκαλιάσω πιο πολύ
να γεμίσω την αχάριστη ψυχή.
Να σου δώσω μόνο αγάπη, θαλπωρή
να σε κάνω να μ΄ αγγίξεις και ΄σύ.
Δε μιλάς,  μόνο σκέφτεσαι
φοβάμαι ότι ντρέπεσαι,
είσαι μια αγάπη σκοτεινή
είσαι έρωτας που σκιάζει
όσο ζει. 
Χαμένα χρόνια , κουρασμένα
κοντά σε κορμιά κουφάρια 
από ελπίδες άδεια.

                                      Σπηλιώτης Σωτήρης

                                         


Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Αγία Σοφία...

                                                                                    
Ο δικός μας ουρανός 
χαμογελάει ,
όταν μας βλέπει 
χαμηλά εδώ στην γη.
Ο δικός μας ουρανός
είναι μεγάλος, 
είναι ωραίος 
είναι ένα όμορφο παιδί.
Ξανθά μαλλιά 
έχει απ´ τον ήλιο ,
μάτια της θάλασσας 
γαλάζια  αστραφτερά. 
Έχει κουράγιο δύναμη
και θάρρος 
γιατί ζει πάνω από εδάφη
Ελληνικά.
Ο δικός μας ουρανός 
είναι μεγάλος 
και είναι αθάνατος γιατί 
στα μάτια έχει  μια εκκλησία
στην δική μας ανατολή,
ένα σύμβολο της πίστης δοξασμένο 
σαν διαμάντι λαμπερό
την αγαπημένη μας
υπερήφανη δοξασμένη
Αγιά Σοφία της ορθοδοξίας ,
της πίστης, 
της θρησκείας  , 
τον απόλυτο της Ελλάδας
ιερό ναό...
                                              Σπηλιώτης Σωτήρης




Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Μαζί...

                                                    

Ζωή και θάνατος

περπάταγαν μαζί
ζωή χαμένη 
μέσα σε σκέψη προδομένη.  
Να γλυτώνει  έμαθε,
το νου να ξεγελά
αν τα μάτια αφήσει,
μόνα τους στα σκοτεινά.
Κλειστά!
Χωρίς ανάσα το κορμί 
που σπαρταρά να ξεφύγει
μα πονά.
Ζωή!
Τραγική μοίρα
του θανάτου το φιλί
σα να παίζει μουσική
στο πονεμένο 
 τ΄ έρωτα  κορμί.
Ζωή και θάνατος μαζί!
                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                   εργο CHRISTIAN SCHLOE

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Ο δικός μου φίλος Ντοου...


                                                       
Περιμένεις εκεί
κάτω στις αυλές
μ΄ αλυσίδες της ζωής
που είναι βαριές.
Με μια άπιαστη 
απίστευτη προσμονή
με μια απίθανη 
τόσο μεγάλη υπομονή.
Περιμένεις ένα χάδι 
λίγο φαΐ 
και χαρούμενος τρέχεις
μες στην αυλή.
Όταν έρχομαι 
κοντά σου μια στιγμή,
για να παίξουμε 
να τρέξουμε μαζί,
πόσα σκέφτομαι,
τι πέρασες  και ΄σύ?
Είσαι ατρόμητος, 
το πιο όμορφο σκυλί.
Δυνατό , με καλοσύνη 
είσαι μορφή,
με μια έκτη αίσθηση, 
που σημαδεύει τη ζωή.
Στην χαρά μου, 
ήσουν χαρούμενος πολύ 
και στη θλίψη 
με κοιτούσες σαν παιδί
που το έβαλαν
τιμωρία τρομερή ,
γιατί ήταν άτακτο. 
Τι βλέμμα! Τι στοργή !
Σε μια μάχη 
έχεις ρίξει μια ζωή 
τη δική σου για ΄μένα...
Ευχαριστώ Ντόου...
Είσαι απίθανος πολύ...
                                           Σπηλιώτης Σωτήρης

                                            ergo   STEVE DE LA MARE

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Ο άνθρωπος...

                                                                          

Ο άνθρωπος 
είναι φτιαγμένος
για να κρύβεται ...
Αν δεν πέσεις
δεν θα καταλάβεις ποτέ
ποιος είν΄ αληθινός.
Φαντάσματα είμαστε,
που ψάχνουν τη γη.
Αυτό που ζούμε 
είναι κόλαση.
Κόκκαλα και σάρκες,
χαϊδεύουν τα θέλω μας.
Οι χυμοί της αγριότητας
περίσσεψαν, σε πολιτισμένες
φυλακές, πορωμένων
αποφοίτων εγκεφάλων,
πανεπιστημιακής
μόρφωσης . 
Ο πολιτισμός,
φόρεσε τις αλυσίδες
του πνεύματος...
Μεσαίωνας πανώλης
και με το πνεύμα της αγριότητας
που ΄κρυβε σ΄ αμόρφωτα θέλω 
με πτυχία
ξεσκίζει το μέλλον ,
οδηγώντας τ΄ όνειρα 
μέσα σε φυλακές από σκουπίδια.
Ανθρώπινες σάρκες κι έχοντας ελπίδες,
ότι θα καταστρέψει, όσα μπορεί
περισσότερα!!!

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης