01/09/2013
Άγγελε του φθινοπώρου
έρχεσαι πάλι κοντά μας,
έντονα σε μυρίζω
έχεις του αγγέλου την γεύση...
Όταν κάθεσαι κοντά μου
μου φέρνεις ένα άρωμα
από πολλούς αιώνες,
την αλλαγή της φύσης.
Ένας αόρατος τοίχος
μας χωρίζει αλλιώς
θα μ άγγιζες θαρρώ ,
είσαι δίπλα μου δυνατός.
Τρομάζω μες την νύχτα
φοβάμαι...
Ανασαίνεις και τα φτερά σου
κουνάνε τις κουρτίνες
παγωμένες ανάσες
απ' ουρανούς σταλμένες.
Ανήσυχος με τα μάτια
σε ψάχνω μέσα στο σκοτάδι
γίνεσαι ένα μ' αυτό
και παίζεις μαζί μου.
Μα σ' αισθάνομαι
παλιό ξύλο, φωτιά δάσους,
αύρα της ανατολής , χιλιάδες
ηλιοβασιλέματα και πεσμένα φύλλα
ευωδιάζουν τα ρούχα σου,
άγγελε του φθινοπώρου...
Έλα μην κρύβεσαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου