Φεγγάρια καλοκαίρια...

                                                  31/08/2013

Σε είδα χθες στο δρόμο 

κουνιόσουνα μωρό μου 

σαν ξωτικό

το ήξερα ότι θα 'ρθεις

και σε περίμενα γλυκό μου 

εκεί στο σταθμό .

Ήσουν μαυρισμένο 

πολύ ερωτευμένο 

από την εξοχή 

αγκάλιαζες τον άλλον 

κι είχες μια απόλυτη 

μαζί του αφοσίωση. 

Σταμάτησες κοντά μου 

και πήρες απ' το περίπτερο 

τσιγάρα και καπνό

δεν είδες ότι δίπλα 

ήμουν εγώ .

Είπα να σ' αγκαλιάσω, 

να σφίξω, να δαμάσω 

το σώμα σου αυτό το θεϊκό...

Μα αγκάλιασες τον άλλον και μ' άφησες 

στην Θεσσαλονίκη μόνο να σε κοιτώ. 

Έτσι όπως κουνιόσουν 

απόλυτη βεντέτα στης ζωής την σκηνή 

κατάλαβα πως κοιμόσουν 

πάντα μαζί του θεότρελη εσύ γυμνή. 

Πήρα το λεωφορείο,

κι είπα για αστείο στον οδηγό

πάνε με αν θέλεις 

σ' ένα σταθμό που ξέρεις

την κόλαση να βρω.

Χαμογέλασε και μου είπε

ότι μόλις από 'κεί έφερε το μωρό. 

Είναι απελπισία

χαμένη ευτυχία 

μόνος μες την Θεσσαλονίκη 
να περπατώ

και 'σένα να γυρεύω  

εσένα που αγαπώ .

Φεγγάρια καλοκαίρια

μες τα δικά μου χέρια 

είναι απλά

ένα τίποτε και μόνο

όταν εγώ δεν έχω 

εσένα αγκαλιά ... 

                                       Σωτήρης   Σπηλιώτης