20/12/2013
Ένα άγγιγμα σου
θα με στόλιζε
σαν μια φωλιά
από αισθήματα
πάνω σ' ένα
γιορτινό δέντρο.
Θα με αγκάλιαζε
θα με φρόντιζε
θα έδιωχνε αυτήν
την πίκρα
που παλεύω
να μην ξεχειλίσει.
να μην ξεχειλίσει.
Δεν σε θέλω
δεν σε θέλω
δεν σε θέλω
μα πολλές φορές
σε δέχομαι υποτάσσομαι
σε δέχομαι υποτάσσομαι
και λυγίζω μπροστά σου.
Κυνηγάς τα συναισθήματα
και τα σκοτώνεις
και εγώ εκεί
ξαπλωμένη ριγώ
ξαπλωμένη ριγώ
τρέμουν τα χείλια μου.
Ο πρόστυχος πόθος
καλπάζει μέσα μου
όχι για εσένα μα για 'κείνον
εκείνον τον άγνωστο
που θέλω να του δοθώ
να με καταλάβει
ότι θέλω και 'γώ να ζήσω.
Ναι εσύ με πλήγωσες
μου γκρέμισες
όλη αυτήν την λατρεία μου
και το κορμί μου
μια κόλαση φωνάζει.
μια κόλαση φωνάζει.
Πάρτε με γδύστε με
απολαύστε
αυτά τα πορθημένα κάστρα
του κορμιού
με πρόστυχο πάθος.
Κάντε με να ζήσω
μόνο μ ένα άγγιγμα
κάντε με πάλι άνθρωπο
γυναίκα σύντροφο
μ ΄ένα άγγιγμα
μ ΄ένα άγγιγμα
Φιλε Σπύρο, οι λέξεις σου σχηματιζουν εικονες και κανεις το λόγο σου να μοιαζει με ζωγραφική!
ΑπάντησηΔιαγραφή