Λυγμός...

                                                  11/05/2013

΄Hθελα να πλησιάσω  

 τα όνειρα μου και το κατάφερα ,

όσα δάκρυα και αν χαμένα

 στις ρωγμές ,
 σαν  από δυνατές βροχές

 άφησα εκεί προδομένα 
στις σπηλιές.

Περπατούσα  σε συννεφιασμένες 

μέρες,

 κάτω από ομπρέλες 

τρύπιες  σκέψεις 

σαν να έκαιγαν 

οι σταγόνες καυτές,

και τα μάτια  ταξίδευαν 

σε παραδείσους ,

και φέρναν το μέλλον  σε εικόνες 

 μα δεν είχα  άλλους  

μόνο εσύ.

Αυτοί έμειναν  σε  δύσκολες στιγμές 

πίσω ,

  από θανάτους η αρρώστιες ,

η γιατί δεν είχαν τις καρδιές 

 για να αντέξουν μαζί μου 

μέρες βροχερές  ,
 στιγμές καυτές ,

 κάτω από μια βροχή που έπαιζε 

 πάνω σ ελπίδες σ όνειρα,   

 σ αγναντεματα στο μέλλον 

  δίχως σκιές.

Μόνο εσύ,

κοιτώ πίσω από τέσσερα παράθυρα 

και βλέπω  να εδώ ,

 ένα παράδεισο αυτόν  που είχα σκοπό ,

 μα αγναντεύοντας πιο πίσω αφήνω

 ένα λυγμό...
            
                                   Σπηλιώτης  Σωτήρης