Ο αστερισμός της παρθένου...

               

Χάρτινα κουρέλια οι αναμνήσεις

πέτρινες εικόνες οι ειδήσεις

από ένα παρελθόν συννεφιασμένο

μέσα σ' αιώνες ξεχασμένο

Μου ζητάς να θυμηθώ μύθους και θεές

κοιτάζω τα αστέρια κι οι σκιές

το μυαλό σφίγγουν σαν αγχόνη

όταν θυμάμαι τον μύθο με την Περσεφόνη.

Άνθιζε από αγάπη όλη η γη

όταν ήταν με την θέα Δήμητρα μαζί 

σκοτάδι, υγρασία, παγωνιά

μοιράζει η λύπη όταν η αγάπη

ζει χωριστά.

Χάραξε η μέρα 

έμειναν τ' αστέρια

να κοιτούν εσένα χαμηλά

δίπλα σου άφησαν στην άμμο την σκιά.

Αποτύπωμα που λέει καθαρά: 

Αλεξάνδρα είσαι γεννημένη επάνω 

στο αστερισμό που λέει από παλιά

της παρθένου αιώνια ζωγραφιά .

Έχεις διαμαντένια πόδια

τρέχεις μες τα σύννεφα του ουρανού 

με τ' ασημένια σου φτερά
σχηματίζεις μέσα στην νυχτιά

ένα ακόμη σχήμα από όνειρα

ξεχασμένα μυθικά

για της Περσεφόνης την μητρική αγάπη

για μια στα αστέρια θεϊκή αγκαλιά.

                                                      Σωτήρης  Σπηλιώτης