Οι άγγελοι...

                                                              27/04/2013

Έγραφα  και άκουγα 

μια μουσική ,

που 'ταν μαγική

σαν να με τρυπούσε

ένα φως.

Άγγελοι  ξεχασμένοι ,

άγγελοι χρυσαφένιοι

λουσμένοι, 

με χρυσές αχτίδες 

μ´ εντολές κι ελπίδες 

άγγελοι φοβεροί...

Πετάνε γύρω γύρω 

φέρνουν κάτι ,

που δεν μοιάζει μ´ αληθινό 

κάτι άπιαστο κακό ή καλό, 

άλλοι κλαίνε, άλλοι γελάνε 

όταν η θέα τους 

σ΄ ένα όνειρο παιδικό 

σαν κύμα αγκαλιάζει,

το  μυαλό .

Μές της νύχτας την σιγαλιά

είναι οι άγγελοι που μας πάνε μακρυά, 

αυτοί που μας συνοδεύουν 

στην ζωή μέχρι που η ματιά,

σταματά να κοιτά την καρδιά,

μέχρι που τ´ όνειρα  

δεν μας αγγίζουν πια ,

τότε μας αφήνουν

στου ουρανού τα φτερά,   

οι άγγελοι του μυαλού το φως  το μαγικό,   

ψεύτικο ίσως κι αληθινό.

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                 εργο       ΟΛΓΑ   ΧΑΝΟΥΖΑ