Μέρες σιωπής...

                                                                                  

Μπορεί να ´σαι κι έτσι

νεράϊδα ζωγραφιά,

χαμένη  μες σ΄  ελπίδες 

ότι θα με δεις εσύ ξανά.

Μπορεί και να ' σαι ίδια 

με μια Παναγιά 

που χάθηκε στο δρόμο,

σε μιαν ανηφοριά

από χέρια αγάπης μαχαίρια
από ιδέες σκοτεινές 
που πρόδωσαν με θλίψη 

αγώνες,σκέψεις χρυσές...
Δεν είναι της αγάπης 
η μάνα γιατρικό 
είναι όταν δεν έχει όνειρα 
δηλητήριο πικρό...
Έτσι για εξουσία 
σκοτώνει τις καρδιές, 
που ´βγαλε στον  ήλιο 
με δυο πόνου φωνές ...

Αν κάποτε θελήσεις 

εμένανε να δεις 

μα εγώ έχω περάσει 

σε μέρες της σιωπής

άνοιξε τα ποιήματα μου 

και διάβασε  ότι μπορείς

εκεί θα καταλάβεις
γιατί έγινα ποιητής...

                                       Σπηλιώτης Σωτήρης