Φοβάμαι ...

                                       

΄Οταν κοιτάζεις τόσο ψηλά

φοβάμαι ότι θα γράψεις τα σωστά

αυτά που βλέπεις μόνο ´σύ,

μες του μυαλού σου την ορμή.

Είναι τα μάτια σου φωτιά,

νεράϊδα είσαι  που κοιτά, 

να συμπληρώσει την μορφή

στου συννέφου την απαλή αλλαγή. 

Ζωγράφισες τον ουρανό 

με λόγια που ´χουνε σκοπό

με λέξεις γράμματα ερωτικά ,

με όνειρα που δεν είναι παιδικά.

Ζηλεύω όταν βλέπεις μαγικά 

ζηλεύω όταν διαβάζω τα γραφτά

γράμματα, λέξεις  που σκορπούν 

που παίζουν, σε θάλασσες  που ορμούν...

Βουνά  με αισθήματα  περνούν 

με χρώματα της ποίησης ξεχνούν

την λάβα  που καίει το κορμί,

φωτιά σ´ ένα απλό άσπρο χαρτί...

Όταν κοιτάζεις τόσο ψηλά 

φοβάμαι ότι θα γράψεις τα σωστά

αυτά που βλέπεις μόνο ´σύ,
μες τού μυαλού σου την ορμή...

                                                              Σπηλιώτης Σωτήρης