Χαμένη συνείδηση...

                                          14/06/2013

Σκέφτομαι μες την ομίχλη 

στις πέτρες που τελειώνουν

εκεί στον ορίζοντα 

να σε πατήσω  

παγωμένη συνείδηση,

μα η σκιά μου δεν μ αφήνει.

Εγώ σκέφτομαι αν ήσουν 

ακόμη λίγο πιο μεγάλος,

μπορεί να ΄σουν

ένας Θεός.

Μα έτσι ντυμένος 

σαν ξένος Γερμανός

ίσως και Γάλλος 

είσαι και ΄σύ Ευρωπαίος,

ένας άμοιρος θνητός.

Μπορεί να χαμογελάς 

εσύ μαζί μου μα κοίτα

δεν  με ντροπιάζεις,

τι μεγάλος τι μικρός .

Όταν μια ευκαιρία αρπάζεις ,

είσαι ένας άνθρωπος κοινός.

Δεν σε θυμάμαι φεύγω, 

δεν σε ξέρω

μες την ομίχλη θα σ΄ αφήσω 

εδώ  πίσω εγώ... 

Είμαι σίγουρος ,

πως είσαι η συνείδηση μου, 

αυτή που ΄χασα  στον δρόμο 

εδώ και καιρό .

Σκέφτομαι μες την 

ομίχλη που τελειώνει 

χαμένη συνείδηση 

δεν μου λείπεις

και δεν θέλω να σε βρω...

Είσαι παγωμένη, άσχημη 

γριά και κάτι άλλο 

προτιμώ τον συμβιβασμό,

ενώ εσένα σε μισώ...

                                       Σπηλιώτης  Σωτήρης

                                           εργο   ΟΔΥΣΣΕΑΣ   ΑΝΝΙΝΟΣ